τώρα τελευταία ασχολούμαι περισσότερο με τις κινούμενες εικόνες. και χάρη σε αυτό ξαναδιαβάζω. μετά από πολύ καιρό τόσο και έτσι. ο λόγος προδιαθέτει συνήθως σεμνότητα, η εικόνα συχνότερα αλαζονεία - αν κι ένας τέτοιος λόγος, ως σχεδόν αφοριστικός, κλίνει εν δυνάμει προς την αλαζονεία. από την άλλη, ο λόγος - όχι σπάνια- ναρκισσεύεται, ζητώντας αφεαυτού τα εαυτού. η εικόνα μπορεί να είναι σαν ένα α που πήρε ο άνεμος στα όρια της σιωπής. κι ίσως για αυτό, τώρα τελευταία, όταν θέλω κάτι να πω απλά κοιτάζω. παράξενο, όσο περισσότερο διαβάζω τόσο περισσότερο σωπαίνω και κοιτάζω...