του Κλήδονα...

ανηφορίζω στου Βαγγέλη σχεδόν κάθε Ιούνιο, από το 2000 και δώθε.
στην αρχή ανηφορίζαμε με τα πολυφωνικά, πριν καλοδεχτούμε ασκαύλους, στεριανούς και νησιώτικους. παλιά νιώθαμε και είμαστε μια μεγάλη παρέα. τώρα τελευταία νιώθουμε ότι παρευρισκόμαστε σε ένα ...εναλλακτικό must. παλιά ο καθένας μας έφερνε και το κρασί του ή το κατιτίς του στην μπάνκα της γιορτής, νιώθαμε συνδαιτημόνες και συνδιοργανωτές της γιορτής. τώρα τελευταία περισσεύουν οι θεατές στη γιορτή μας.

με τα χρόνια, μέσα και από άλλες, εγγενείς και συγγενείς εμπειρίες, τείνω να πιστέψω ότι σε τέτοιες γιορτές, ιδίως σε αστικό περιβάλλον, ...το μέγεθος μετράει. η μαζικότητα, με όρους προσέλευσης θεατών και όχι συνδαιτυμόνων, λειτουργεί εκφυλιστικά και, κάθε χρόνο, το ανεκπλήρωτο περισσεύει στο τέλος της γιορτής. άσε που περισσότερο την πληρώνει η σημαντικότερη στιγμή της γιορτής- η ώρα των ευχών, των εξομολογήσεων και των αποκαλύψεων - που πέρυσι έγινε σχεδόν έτσι, για να γίνει, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Βαγγέλη.

από την άλλη, μια τέτοια γιορτή, για να κρατήσει το χαρακτήρα και την ψυχή της, δεν θα μπορούσε παρά να παραμείνει ανοικτή σε όσους θέλουν να συμμετέχουν. και όλο και κάπου θα ενεδρεύει λίγη από τη μαγεία του Κλήδονα. και για αυτό θα είμαστε πάλι εκεί το Σάββατο, όχι για να δούμε τον Περικλή πως πηδάει αλλά για να πηδήξουμε κι εμείς και τα χαράματα να χαϊδεύουμε στα πόδια της καλής μας τα ίχνη της φωτιάς :)

άσε που λίγα είναι τα σταυροδρόμια της πόλης που παραμένουν τόσο ζωντανά κι εύφλεκτα, τόσα χρόνια, όσο του Βαγγέλη (και άλλοτε και της Ελπίδας, ας μην την ξεχνάμε όσοι την γνωρίσαμε δίπλα στο Βαγγέλη). τι πειράζει που σε όσους έχουμε ξαναπάει μπορεί να ανασύρουν και να αναδεύουν μνήμες και βιώματα, ανεξίτηλα και ανεκπλήρωτα. σε άλλα παιδιά, που για πρώτη φορά θα έρθουν φέτος, η φωτιά στο σταυροδρόμι μπορεί να τους θυμίσει Δεκέμβρη - αυτό δεν με χαλάει.

λίγα όσα συμβαίνουν στην πόλη μας σαν τον Κλήδονα στην Καισαριανή. κάτι άλλο, συγγενές και λίγο πιο παλιό, η Πανσεληνιάδα. μια παρέα παλιών συμφοιτητών στο Πολυτεχνείο τη δεκαετία του 80, ανταμώνει κάθε Πανσέληνο με όργανα και μουσικές εδώ και 15 χρόνια! που, πως, δεν θα σας πω. γιατί κάποτε μπορεί να βρεθούμε να κουβεντιάζουμε για τις Πανσεληνιάδες στα φόρουμ :)

Υ.Γ. το στειλα στο φόρουμ των ΛΑΪΚΩΝ ΑΕΡΟΦΩΝΩΝ, το βαλα κι εδώ...