εδώ, στον ομφαλό της γής. εδώ που το φεγγάρι θαρρείς ταπεινώνει για να διαβεί μέσα από τη χαράδρα των Δελφών. τι πειράζει που πια ούτε "παγά λαλέουσα", ούτε "ικέτιδος δάφνη" εδώ νιώθεις την παράξενη ενέργεια του τόπου να λειτουργεί αφειδώλευτα. σαν η τήξη των χρόνων να δημιούργησε τούτο τον τόπο. η γεωλογική έρευνα του μέλλοντος εδώ μπορεί να βρει όχι ορυκτά αλλά τηγμένους αιώνες.
εδώ, απόψε, μια νύχτα μετά την Πανσέληνο, λίγες ώρες μετά την κατάρα. "Τρωάδες" κι Ευριπίδης. και κάπου στα λόγια της Ελένης:
"ήλθ' ουχί μικράν θεόν έχων αυτού μέτα
ο τήσδ' αλάστωρ, ειτ' Αλέξανδρος θέλεις
ονόματι προσφωνείν νιν είτε και Πάριν"
Αλέξανδρος ή Πάρις, δαίμονες του ολέθρου
ή, τα άλλοθι της κάθε Ελένης...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου