η Καλλιόπη είναι ολόκληρη μες στη ζωή της

στην Όλυμπο Καρπάθου ενσκύπτουν, χρόνια τώρα, πολλοί ερευνητές και δημιουργοί σε εξαντλητικό πληθυντικό. ανθρωπολόγοι, λαογράφοι, μουσικολόγοι, φωτογράφοι, σκηνοθέτες στριμώχνονται σε ένα μακρινό μέρος που θεωρείται ...must για την έρευνα και το έργο τους. οι περισσότεροι από αυτούς διάγουν τη ...φάση της Ολύμπου, ρίχνοντας μαύρη πέτρα πίσω τους όταν ολοκληρώσουν το όποιο έργο στοχοθέτησαν. μετά μην τους είδατε εκει κάτω, στην άκρια του Αιγαίου. λίγοι, σπάνια επιστρέφουν κι ας χρωστάνε μέρος της ανάδειξής τους σε τούτο τον τόπο και την παράδοσή του. κάποιοι, βέβαια, προβάλουν ένα ισχυρό επιχείρημα. δεν θέλουν να ζήσουν τη φθορά της Ολύμπου στο χρόνο. πίσω μένουν μόνο οι Ολυμπίτες και μια χούφτα ορκισμένοι συνταξιδιώτες τους.

κάτι τέτοιο συμβαίνει και με το πανηγύρι του Άη Γιάννη, το πιο προβεβλημένο (κατά την ταπεινή μας γνώμη και προσβεβλημένο, εσχάτως) Ολυμπίτικο πανηγύρι. ένα τριήμερο πανηγύρι, must για όλους τους ταξιδευτές. έτσι το ζήσαμε και φέτος, για πέμπτη συνεχόμενη χρονιά. την πρώτη νύχτα οι τουρίστες περισσεύαν κι οι Ολυμπίτες είχαν απομείνει στη μερέα τους. το επόμενο πρωινό οι τουρίστες όρμησαν στα καϊκια και βουρ για Διαφάνι. που σκέψη να το κόψουν με τα πόδια από την ανηφόρα για την Αυλώνα όπως οι Ολυμπίτες (κι από αυτούς οι λιγότεροι πια)...

πίσω, μετά την πρωινή ρεβυθάδα, είχαν ξωμείνει μετρημένοι, δοκιμασμένοι φίλοι ανάμεσα σε Ολυμπίτες που γλένταγαν, επιτέλους, μοναχοί τους. πιο πολλά, υγρά μάτια δεν έχουμε ξαναδεί. μαντινάδες και κλάμα σύγκορμο από όλους τους μετέχοντες Ολυμπίτες. για αυτούς που έφυγαν για πάντα, για τον ίδιο τον καιρό που φεύγει και τις απώλειες που πληθαίνουν. για τους αποκαμωμένους και τους άρρωστους γλεντιστάδες λίγο πριν το χαμό τους. ό,τι πιο ατόφιο έχουμε ζήσει τα τελευταία χρόνια στην Κάρπαθο.

κάπου σε μια άκρη η γλυκύτατη Καλλιόπη. μας την σύστησε κάποτε ο Μιχάλης Ζωγραφίδης στην "ΑΛΛΗ ΟΧΘΗ", κατόπιν την προσκαλέσαμε κι εμείς σε συναυλία στο Θέατρο της Πέτρας να τραγουδήσει δίχως όργανα το "Σάββατο βράδυ με διώξαν οι γονείς μου". τώρα την βλέπαμε να κάθεται και να γράφει σε ένα τετράδιο ό.τι μαντινάδα λεγόταν στο γλέντι! στην Κάρπαθο οι μαντινάδες, σε αντίθεση με την Κρήτη και την Κάσο, λεγονται μόνο μια φορά! δεν επιτρέπεται να την επαναλάβεις όσα χρόνια κι αν περάσουν. κι η Καλλιόπη θέλει να τις κρατήσει ζωντανές όπως μπορεί. καταγράφοντας τους στίχους, τον τραγουδιστή, το θέμα. και που και που ηχογραφώντας με ένα δυσκίνητο παλιό κασσετόφωνο.

όχι, η Καλλιόπη δεν θέλει να βγάλει βιβλίο. ούτε κάνει διδακτορική διατριβή ή έκθεση φωτογραφίας ή ντοκιμαντέρ. απλά, η Καλλιόπη είναι ολόκληρη μες στη ζωή της.