"κι όσο υπάρχεις θα υπάρχω"...

"ο Στέλιος Καζαντζίδης δεν είχε μόνο μεγάλη φωνή. Είχε σοφή φωνή. Δεν έβαζε τίποτα παραπάνω απ' 'ο.τι χρειαζόταν κάθε τραγούδι" - η Χάρις Αλεξίου (πάλαι ποτέ Χαρούλα)

"ήταν ο τραγουδιστής όλων των εποχών, ο καλύτερος τραγουδιστής που πέρασε. χάρη σ' αυτόν έγινα τραγουδιστής. χάρη σ' αυτόν και τα τραγούδια του παίρνουμε ακόμα μεροκάματο και μεγαλώνουμε τα παιδιά μας" - ο Πασχάλης Τερζής λαϊκά, νέτα σκέτα ...

"ακόμη κι όταν πια συνεργαζόμουν με Θεoδωράκη και Μπιθικώτση, μετά τις συναυλίες όπου έβρισκα τζουκ μποξ έτρεχα κι άκουγα Καζαντζίδη" - ο άλλος λαϊκός Δημήτρης Μητροπάνος

ουζερί ο "Παράδεισος" του κυρ Μιχάλη από την Κέφαλο στη Νίσυρο. να τρέχω με το κέρμα στο χέρι, να ακούσω στα όρθια από το τζουκ μποξ το "Υπάρχω", να πιω μονορούφι μια σουμάδα και γραμμή για νυχτερινή βάρδια στο Ηφαίστειο, στη γεωθερμική γεώτρηση. να ακούω το "Υπάρχω" για να θυμάμαι πως υπάρχω κι εγώ πέρα από σένα που "όσο υπάρχεις θα υπάρχω" - λέμε τώρα...