εσύ ανάβεις μέσα μου μια πολιτεία φώτα...

"γιατί λοιπόν με ρωτάς; αν σ' αγαπάω; κλείσε το στόμα και τα μάτια βλέπεις; είναι βράδυ και σου γράφω και σε φιλάω. μακριά άναψαν τα φώτα του Λαυρίου. εσύ ανάβεις μέσα μου μια πολιτεία φώτα. εκεί μέσα τριγυρίζω. είναι ένα δάσος από στίχους που μας προσφέρει πίσω από τη θλίψη- πέρα μακριά- μέσα μας-εκεί που σφίγγονται δύο χέρια- εκεί όπου δύο καρδιές κουβεντιάζουν πάνου απόνα σταμνί αμίλητο νερό. σ' ένα κόμπο του μαντηλιού μας είναι πάντα δεμένος ο όρκος του κόσμου. ξεχνάμε την πίκρα. το φως δεν το ξεχνάμε. καληνύχτα Καιτούλα. κοιμήσου ήσυχα στο δάσος μας. η θάλασσα ανεβάζει το τραγούδι της άκρη άκρη στα δάχτυλά μας" - από γράμμα του τότε εξόριστου στη Μακρόνησο Γιάννη Ρίτσου στην Καίτη Δρόσου, σύντροφο του αγαπημένου ποιητή Άρη Αλεξάνδρου...