Πέμπτη 29 Απριλίου 2010

ξέφεγγα...

το φεγγάρι απόψε φεγγίζει απρόσμενα ποιητικά συναπαντήματα: «Το ζεστό νερό μού θυμίζει κάθε πρωί / πως δεν έχω τίποτε άλλο ζωντανό κοντά μου» - Σεφέρης, "ΣΧΕΔΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ"... κι έπειτα: "έχω ακόμη διάθεση για παρομοιώσεις, αυτό μου απόμεινε, αυτό με διαβεβαιώνει ακόμη πως δε λείπω"- Ρίτσος, "ΣΟΝΑΤΑ ΤΟΥ ΣΕΛΗΝΟΦΩΤΟΣ". να διαλεχθώ μαζί τους: κι η ζωή - μια παρομοίωση της παρουσίας, να κυλά μακριά, σαν το νερό κοντά μου... και σκέφτομαι: οι κοινοί τόποι στην ποίηση μοιάζουν με ξέφωτα στο φως του φεγγαριού, ξέφεγγα...

1 σχόλιο:

ΑΛΙΚΗ είπε...

Ξέφωτα στην ποίηση και το φεγγάρι, όπου συναντιούνται βλέμματα και στέκονται αντίκρυ...
Για τόσο όσο κρατάς μια σταγόνα στο χέρι σου
ή όσο χρειάζεται η εκφορά ενός στίχου για την παρομοίωση του κόσμου που κρύβει μια απουσία...