ο Θανάσης που ξέρουμε...

τον είδα τον φίλο μου με σηκωμένα τα χέρια ανάμεσα σε κόσμο. κι αν δεν χαμογέλαγε κι αν οι γύρω του δεν χειροκροτούσαν θα στοιχημάτιζα ότι τον συνέλαβαν, ότι παραδιδόταν με τα χέρια ψηλά!

τον Θανάση τον γνώρισα εξεγερμένο νιάτο, φλογερό επαναστάτη. με τα πυρόξανθα, σγουρά και πλούσια μαλλιά μου θύμιζε τον στίχο του Μιχάλη Κατσαρού για τον " ξανθό, όμορφο εχθρό του βασιλείου" σε κείνο το ποίημα που μας προέτρεπε "να σηκώσουμε άλλον πύργο, ατίθασο απέναντί τους"- στίχο που κάποτε τσίταρα και στις δικές μας ρήξεις.... τώρα ξανασυναντώ τον Θανάση σε τοπική εφημερίδα υποψήφιο βουλευτή σε κόμμα εξουσίας- με φημολογούμενη την εύνοια του Προέδρου του. το άρθρο καταλήγει έτσι:

"ο κ. ...Χ. έκλεισε την ομιλία με μια ατάκα εκτός κειμένου. αφού σήκωσε για άλλη μια φορά τα χέρια, δεσμεύτηκε ενώπιον των πολιτικών του φίλων ότι "θα είμαι ο Θανάσης που ξέρετε""...

όντας αδαής στα τυχερά παιχνίδια, πάντα μπέρδευα τον "Θανάση" με το "εδώ ο παπάς, εκεί ο παπάς, που είναι ο παπάς". η δέσμευση του φίλου μου, ακόμη και σε πολιτικά άφιλους, με απαλλάσσει από το ενδεχόμενο άγχος μιας ακόμη σύγχυσης... καλή επιτυχία Θανάση!