θάλασσα στα "Γιάννενα" :)

ταβέρνα "ΤΑ ΓΙΑΝΝΕΝΑ", δίπλα στη θάλασσα, Ερμούπολη, Σύρος. σε ένα δίστρατο. από πίσω ένα καλντερίμι. την παραμονή κινηματογραφούσα στην πίσω πλευρά της ταβέρνας - με την τρίχα κάγκελο- τον Γιάννη τον Πλατή από τη Λέρο να παίζει την τεράστια τσαμπούνα του. στιγμές στιγμές ξεχνιόμουν μέσα από το viseur στην προοπτική του καλντεριμιού πίσω από τον Γιάννη. παράξενη προοπτική και κλίμακα, ερημιά στο χώρο. σα να κινηματογραφώ πίνακα του De Chirico!

την επομένη εδώ, μετωπικά, με την πλάτη προς τη θάλασσα. κινηματογραφώ αποχαιρετιστήριο γλέντι - από αυτά τα άνευ ορίων και όρων... άλλες γραμμές, ασύγκλιτες παραλληλίες, συμπιεσμένη προοπτική, σαν να εκφεύγει στα πλάγια του κάδρου. σαν να χαζεύω Hopper! έναν Hopper αλλιώτικο, σαν negative των νυχτερινών του, με αιγαιοπελαγίτικο φως, μετωπικό και πλάγιο - ισοσκελείς σκιές...

ξεχνιέμαι στο viseur όπως και χτες, όπως όλο και πιο συχνά. ώρες ώρες σκέφτομαι ότι θα μπορούσα να ξεχαστώ και να κοιτώ τον κόσμο για πάντα από εδώ, σαν νάναι το μάτι μου viseur - "κινηματογράφος - μάτι"... τόχα πάθει και παλιά αυτό. τότε που όλες οι φίλες μου χάριζαν τον "Κινηματογραφιστή" του Πιραντέλλο σαν να γνωρίζονταν και να το είχαν συμφωνήσει, σημάδι πως όλα τα γνώριζαν και τάχαν καταλάβει :)

ξάφνου ηχεί ζουρνάς! ήχος οξύς, διεισδυτικός, ήχος που ρωγματίζει και τσαλακώνει προοπτικές, ήχος που σχίζει, ραγίζει βλέμματα, ήχος που "αναστατώνει τις στέρεες παρατάξεις", ήχος της ...αταξίας! είναι ο Λευτέρης που παίζει μπροστά από την ταβέρνα. ο Λευτέρης - ύπαρξη ...ελευθέρας βοσκής, ανοιχτός κι εκτατικός, δοτικός από το περίσσεμα του αισθήματος, από το είναι μας που υπάρχει πέρα από το είμαι μας, το είναι μας πέρα από τα όριά μας... δεν έχει τόση σημασία τι και πως παίζει όσο το ότι ό,τι παίζει το κοινωνεί και το εκπέμπει σε γλέντια με τρόπους αυτανάφλεκτους και εκτροχιασμενους...

το φως πλαγιοκοπεί βλέμματα, σκιές και ήχους. τραβιέμαι απέναντι. κοιτώ "ΤΑ ΓΙΑΝΝΕΝΑ" κι ο νους πίσω, στα άλλα Γιάννενα. "στην Ελλάδα νιώθω σαν τάνκερ στη λίμνη των Ιωαννίνων" είχε δηλώσει κάποτε ο Μίκης. κι ένας φίλος ονόμασε το cafe του στο Μώλο της Παμβώτιδας "Υπερωκεάνειο" - απάντηση στον Μίκη. τα Γιάννενα έχουν μώλο, έχουν παραλία, έχουν βάρκες, έχουν ακόμη και ...υπερωκεάνειο αλλά και το παράπονο "πως η θάλασσα δεν δέχτηκε το χώμα τους να βρέχει". πόσο παράξενο, εδώ, στην Σύρα, τα "Γιάννενα" βρήκαν τη θάλασσα που τους έλειπε!

και τι "Γιάννενα"!
De Chirico και Hopper γωνία!
τσαμπούνα και ζουρνά γωνία!