"ξένοι ανάμεσα σε ξένους"

οδηγώ κάπου στο Μεταξουργείο. στο ραδιόφωνο ειδήσεις. δύο παράλληλες συγκεντρώσεις, λέει, μια αντιρατσιστική στην πλατεία Αττικής, μια ξενοφοβική στον Άγιο Παντελεήμονα. κοιτώ φευγαλέα ένα σύνθημα σε ένα τοίχο. σταματώ, φωτογραφίζω με το κινητό. "ΞΕΝΟΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΞΕΝΟΥΣ". μου έρχεται στο νου μια λέξη.

ψάχναμε κάποτε λέξεις για το σενάριο της ταινίας του Θόδωρου Αγγελόπουλου "Μια Αιωνιότητα και μια μέρα". λέξεις, που σύμφωνα με το σενάριο, μαζεύει ο Διονύσιος Σολωμός από τους χωρικούς. αναζητούσαμε λέξεις, λοιπόν, κι ανάμεσα στα ιδιώματα των βορειοηπειρωτών που κάπως διέσωζαν λέξεις δυσεύρετες, παλιές και ξεχασμένες. σε μια λέξη εστιάσαμε: "ξενίτης". που δεν σημαίνει απλά ξένος, απλά ξενιτεμένος. ξενίτης πάει να πει ο όπου γης ξένος. ίσως, κάπως αλλιώς, ο ξένος ανάμεσα σε ξένους.

κάποτε ένα σύνθημα έλεγε "ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ". ίσως σήμερα να έλεγε: "ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΞΕΝΙΤΕΣ, ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ, ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΛΟΙ"...