Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011

μέσα μου βρέχει...













πονάει το βλέμμα. λαχτίζει η βροχή ίσα στα μάτια. οι κόρες τους διαστέλλουν στην αγρύπνια. μέσα τους ο χρόνος καθιζάνει. ηλικία του βλέμματος, ταμιευτήρας του χρόνου...

υπήρχες μονάχα όσο σε έβλεπα. τώρα, η θωριά σου ταφόπλακα στο βλέμμα μου. δεν βλέπω πια, απλά κοιτάζω. δεν υπάρχεις πια, εσύ ...ιππάρχεις. καλπάζοντας σαν άγριο άτι σε μια μνήμη σαλή.

οι σταγόνες της βροχής λαβώνουν τις λέξεις μου. η εικόνα σου υπάρχει πια έξω από σένα κι από μένα. μια εικόνα αδέσποτη που ταξιδεύει σαν σφαίρα.

οι λέξεις πρόκες στα βλέμματα. όπως και να σ' αγγίξω λαβώνομαι. το χάδι σου λάμα ίσα στα μάτια. βλεμματόμος! το βλέμμα ανοίγει στα δύο. έχω πια δύο χιτώνες. μα δεν έχω που να τους δώσω.

μέσα μου βρέχει. ο χρόνος παγώνει τα δάκρυα. σταλακτίτες που οδηγούν ίσα στα μέσα σπήλαια. τα σπήλαια των βλεμμάτων...

Δεν υπάρχουν σχόλια: