Κυριακή 15 Ιουλίου 2012

με τόσο ντάλα ήλιο, οι σκιές εξαύλώνονται, εξαχνώνονται, όταν ο ήλιος σημαίνει κάθετα, οι μόνες σκιές είναι τα πελματώδη, άνιχνα αποτυπώματα. ασκίαστη μεσημβρία, ίχνος σκιάς πουθενά.

δίχως σκιά αλλά όλοι σκιαγμένοι. φωτομετρώ τα βλέμματα, ......ίχνος φωτός πουθενά. εδώ, στον ευφημισμό της Ομόνοιας λες και όλοι έχουν εμφύλιο με όλους. αν μπορούσαν να κοιτάνε ταυτόχρονα σε δύο κατευθύνσεις θα το έκαναν, αν μπορούσαν να κοιτάνε και πίσω από την πλάτη, θα το έκαναν - κυρίως εκεί - γιατί τα βλέμματα εδώ είναι σουγιαδιές και βάστα μη σε πάρουν πισώπλατα.

πισώπλατα τον είδα κι εγώ, μετεωριζόμενος στην περίσσεια του χαώδους, βάδιζε αλλοπρόσαλλα. ντάγκλα στο ντάλα, σκέφτηκα. στα χέρια του κράδαινε με τη χαρά μικρού παιδιού μια φιγούρα του Καραγκιόζη. όποιον ένιωθε κάπως στάσιμο στο πέριξ αλαλούμ, πήγαινε και του πρότασσε τον Καραγκιόζη. τον κούναγε πέρα δώθε ελπίζοντας να τρακάρει κανένα βλέμμα. οι περισσότεροι λες κι αντίκριζαν σκιά, λες και ήταν τελείως διαπερατός, ανύπαρκτος στο βλέμμα τους. ανεστίαστος στων άλλων τα βλέμματα.

τον πήρα στο κατόπιν. ένιωσα, για λίγο, σαν να αναβιώνω με σκληρό, μεσημβρινό φως τα αξημέρωτα των άλλοτε "ακροβατών λαθραίων ισορροπιών", όταν σχεδόν κατοικούσα σε τέτοια χνάρια. μπροστά σε ένα πάγκο με κάτι μποουκαλάκια με αρώματα κοντοστάθηκε. εκεί πρόφτασα να του κλέψω μια εικόνα.

έτεινε τον Καραγκιόζη στον καθιστό μπροστά του και άρχισε να τον κουνάει πέρα δώθε. ο άλλος τύπος, όμως, διαγώνια στο βάθος του πάγκου,, φαίνεται στην εικόνα να ανταποδίδει την προ-ταση του Καραγκιόζη και, μάλιστα, με την ίδια στάση σώματος, σχεδόν σαν ανθρωπόμορφο είδωλο της χάρτινης φιγούρας. την ίδια στιγμή το "όργανο" πίσω του, με το απαράμιλο hair cut, κοιτά δίβουλος κι αναποφάσιστος που να εστιάσει την καχυποψία του. στη φιγούρα ή στον ντάλα τύπο;

ντάλα μεσημέρι σήμερα στην Ομόνοια. όλοι σκιαγμένοι αλλά δίχως σκιά πουθενά. ανάμεσά τους, περιφερόμενος, ένας ήρωας του θεάτρου των σκιών. θέαρο σκιών δίχως ούτε μια σκιά, σε ένα κόσμο σκιών. μια φιγούρα επιθετικά πολύχρωμη, φωτεινά έγχρωμη ανάμεσα σε πρόσωπα που φαντάζουν σκιές χρωμάτων..

1 σχόλιο:

ΑΠΕΙΡΟΣ είπε...

"λείπω" καιρό από εδώ, χαμένος στη διαδικτυακή κινούμενη άμμο του facebook. λέω, σιγά σιγά, να αρχίζω να επανέρχομαι. μεταφέροντας και κάποια από εκείνα τα αλλού..