τα λούκια του χρόνου,τα φιλιά των στίχων

αποκοιμήθηκα με τις πρώτες σταγόνες στα λούκια της βροχής
μέσα στον ύπνο μου στριφογύριζαν στίχοι
πάλευα μην μου τους κλέψουν τα όνειρα
κάθε τόσο παραμιλούσα
πασχίζοντας να συγκρατήσω στα χείλη μου
το σχήμα των στίχων
το πρωί - ονειρευόμουν,
με ένα φιλί σε ένα λευκό χαρτί θα αναστηθούνε!

"τα λούκια της βροχής
απαγωγοί δακρύων
σταλάζουνε το χρόνο
κρουστά μα και προκρούστεια"

αυτοί, ό,τι, όπως τελικά πρόλαβα να συγκρατήσω
οι υπόλοιποι ταξιδεύουν πια στους απαγωγούς των ονείρων
στην άδηλη, ανωθρώσκουσα ποίηση
εκεί όπου οι στίχοι, γυμνοί από το λόγο τους,
ταξιδεύουν αφανείς στα διαστήματα των ανείπωτων
πίσω τους ξωμένει μόνο ένα φλερτάρισμα στα χείλη
ένα φιλί που δεν δόθηκε
το παράπονο του ανέγγιχτου
σύγκορμος πόθος για κάτι άσαρκο

τα όνειρά μας, καλοί αγωγοί της ποίησης
οι στίχοι μας, λαθρεπιβάτες των ονείρων