day after

our day to day after...
και μετά?
όχι, μη με ρωτάς. τι και πως...
όλα τελείωσαν
δίχως οιμωγές, δίχως κραυγές
χωρίς καν ψίθυρους
όλα τελείωσαν σαν ανεπαίσθητος παφλασμός στο βλέμμα
ή, μάλλον, σαν ένα αργό, βαθύ "κουβάνικο" bolero
τόσες μέρες σώπαινα γιατί έπρεπε να γράψω
- να υπογράψω-
να σωπάσει ο λόγος για μια πράξη δίχως λόγο
πέρα από το λόγο, με κάθε λόγο
τώρα που πρέπει να μιλήσω
τό μόνο που μπορώ είναι να γράψω
τώρα ξέμεινα να μετρώ το χρόνο
σαν τα δάχτυλα του Πατερέλη πριν από το δικό του bolero
σαν τον ιδρώτα στις αμασχάλες της Λουκίας
σαν τα τρεμάμενα βήματα στις μύτες των ποδιών της
καθώς ισορροπεί από ποίημα σε ποίημα
φωτίζοντας πληθυντικά ημίφωτα των ενικών της θλίψης
αλήθεια,
πόσο διαφορετικά ακούγεται το τρομπόνι
en face και profile...

ΥΓ
δύο νύχτες, δύο ενέδρες
Σταδίου & Σοφοκλέους, διαγωνίως εκατέρωθεν
Λουκία Μιχαλακοπούλου - Χ.Δ.Κ.Δ.
Τάκης Πατερέλης, Αντώνης Ανδρέου - Cubana Bop